Write your store's popup content
Sortuj według:
14 produktów
14 produktów
Imponujący Rozmiar i Majestatyczna Obecność – Idealny Wybór dla Początkujących Olbrzymów
Lasiodora parahybana to jeden z największych ptaszników na świecie, pochodzący z wilgotnych regionów północno-wschodniej Brazylii. Znany powszechnie jako Ptasznik Olbrzymi Łososiowy (lub Brazylijski Ptasznik Łososiowy), ten gatunek urzeka swoimi rozmiarami i stosunkowo spokojnym usposobieniem, co czyni go atrakcyjnym wyborem zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych hodowców ptaszników poszukujących potężnego, lecz zarządzalnego zwierzęcia.
Naturalne Środowisko i Pochodzenie Geograficzne
Ten majestatyczny ptasznik zamieszkuje tropikalne lasy deszczowe stanów Ceará, Paraíba i Rio Grande do Norte w Brazylii. W swoim naturalnym środowisku często wykorzystuje podziemne nory lub istniejące zagłębienia, które wykłada pajęczyną dla zwiększenia stabilności. Preferuje miejsca o dużej wilgotności i gęstej roślinności.
Morfologia i Rozmiar
L. parahybana to prawdziwy gigant w świecie ptaszników. Dorosłe samice osiągają rozpiętość odnóży do 25 cm (10 cali), a ich waga może przekroczyć 100 gramów. Charakteryzują się aksamitnie czarnym ubarwieniem ciała, które jest kontrastowane przez wyraźne, łososiowo-różowe włoski, szczególnie widoczne na stawach odnóży. Młode osobniki posiadają intensywniejsze różowe zabarwienie, które staje się bardziej stonowane wraz z wiekiem. Samce są zazwyczaj smuklejsze i krócej żyją niż samice.
Zachowanie i Charakter
Pomimo swoich imponujących rozmiarów, L. parahybana jest zazwyczaj gatunkiem spokojnym i łagodnym. Rzadko wykazuje agresywne zachowania, jednak w sytuacji zagrożenia, jak większość naziemnych ptaszników Nowego Świata, może aktywować swój główny mechanizm obronny – wyczesywanie włosków parzących z odwłoka. Włoski te mogą wywoływać podrażnienia i świąd na skórze człowieka, dlatego zaleca się unikanie bezpośredniego kontaktu. Ukąszenia są rzadkie i choć bolesne, nie stanowią poważnego zagrożenia medycznego dla ludzi, porównywalne są do użądlenia osy.
Zwyczaje Żywieniowe
W naturze ich dieta składa się z różnorodnych owadów, małych gryzoni i jaszczurek. W hodowli domowej, dorosłe osobniki mogą być karmione dużymi świerszczami, karaczanami, szarańczami, a okazjonalnie nawet oseskami mysimi. Młodym osobnikom należy podawać mniejsze owady. Ważne jest, aby nie przekarmiać pająka, co może prowadzić do problemów zdrowotnych i skrócenia życia. Zalecane jest karmienie 1-2 razy w tygodniu dla dorosłych.
Długość Życia
Samice Lasiodora parahybana mogą żyć w odpowiednich warunkach hodowlanych 15 do 20 lat, co czyni je długoterminowymi towarzyszami. Samce mają znacznie krótszą żywotność, zazwyczaj wynoszącą od 3 do 5 lat, często ginąc niedługo po osiągnięciu dojrzałości płciowej i kopulacji.
Wymagania Hodowlane
Terrarium: Dorosły osobnik wymaga przestronnego terrarium o wymiarach co najmniej 30x30x30 cm, z dobrą wentylacją.
Podłoże: Na dnie terrarium należy umieścić warstwę podłoża o głębokości około 10-15 cm, np. torfu kokosowego lub mieszanki torfu z wermikulitem, która dobrze utrzymuje wilgoć.
Temperatura: Idealna temperatura wynosi od 22 do 26°C.
Wilgotność: Zalecana wilgotność to 70-80%. Można ją utrzymać poprzez zraszanie części podłoża i zapewnienie stałego dostępu do naczynia z wodą.
Kryjówka: Należy zapewnić stałą kryjówkę (np. kawałek kory, pół kokosa), która zapewni pająkowi poczucie bezpieczeństwa.
Woda: Płytka miseczka z wodą powinna być zawsze dostępna.
Odpowiedni dla Hobbiarzy
Lasiodora parahybana jest doskonałym wyborem dla średniozaawansowanych hodowców oraz ambitnych początkujących. Jej rozmiar, imponujący wygląd i zazwyczaj spokojne usposobienie sprawiają, że jest to gatunek fascynujący do obserwacji. Należy jednak pamiętać o obecności włosków parzących i zachować ostrożność podczas manipulacji. Jest to gatunek o łatwych do spełnienia wymaganiach i rzadko stwarza problemy w hodowli.
Dlaczego Warto Wybrać Ten Gatunek?
Wybierając Lasiodorę parahybana, zyskujesz nie tylko imponującego ptasznika o majestatycznym wyglądzie, ale także zwierzę o przewidywalnym charakterze i długiej żywotności. Jej zdolność adaptacji i stosunkowo prosta pielęgnacja sprawiają, że jest to satysfakcjonujący dodatek do każdej kolekcji. Jeśli szukasz dużego, efektownego i stosunkowo łatwego w utrzymaniu ptasznika, Ptasznik Olbrzymi Łososiowy to strzał w dziesiątkę!
           {
            Alpine.store('xUpdateVariantQuanity').updateQuantity('template--25928700690809__product-grid', '/products/lasiodora-parahybana-ptasznik-olbrzymi-lososiowy-1');
          });">
          
        
      
    
    
      
    
    
      
    
    
      
        Imponujący Rozmiar i Majestatyczna Obecność – Idealny Wybór dla Początkujących Olbrzymów
Lasiodora parahybana to jeden z największych ptaszników na świecie, pochodzący z wilgotnych regionów północno-wschodniej Brazylii. Znany powszechnie jako Ptasznik Olbrzymi Łososiowy (lub Brazylijski Ptasznik Łososiowy), ten gatunek urzeka swoimi rozmiarami i stosunkowo spokojnym usposobieniem, co czyni go atrakcyjnym wyborem zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych hodowców ptaszników poszukujących potężnego, lecz zarządzalnego zwierzęcia.
Naturalne Środowisko i Pochodzenie Geograficzne
Ten majestatyczny ptasznik zamieszkuje tropikalne lasy deszczowe stanów Ceará, Paraíba i Rio Grande do Norte w Brazylii. W swoim naturalnym środowisku często wykorzystuje podziemne nory lub istniejące zagłębienia, które wykłada pajęczyną dla zwiększenia stabilności. Preferuje miejsca o dużej wilgotności i gęstej roślinności.
Morfologia i Rozmiar
L. parahybana to prawdziwy gigant w świecie ptaszników. Dorosłe samice osiągają rozpiętość odnóży do 25 cm (10 cali), a ich waga może przekroczyć 100 gramów. Charakteryzują się aksamitnie czarnym ubarwieniem ciała, które jest kontrastowane przez wyraźne, łososiowo-różowe włoski, szczególnie widoczne na stawach odnóży. Młode osobniki posiadają intensywniejsze różowe zabarwienie, które staje się bardziej stonowane wraz z wiekiem. Samce są zazwyczaj smuklejsze i krócej żyją niż samice.
Zachowanie i Charakter
Pomimo swoich imponujących rozmiarów, L. parahybana jest zazwyczaj gatunkiem spokojnym i łagodnym. Rzadko wykazuje agresywne zachowania, jednak w sytuacji zagrożenia, jak większość naziemnych ptaszników Nowego Świata, może aktywować swój główny mechanizm obronny – wyczesywanie włosków parzących z odwłoka. Włoski te mogą wywoływać podrażnienia i świąd na skórze człowieka, dlatego zaleca się unikanie bezpośredniego kontaktu. Ukąszenia są rzadkie i choć bolesne, nie stanowią poważnego zagrożenia medycznego dla ludzi, porównywalne są do użądlenia osy.
Zwyczaje Żywieniowe
W naturze ich dieta składa się z różnorodnych owadów, małych gryzoni i jaszczurek. W hodowli domowej, dorosłe osobniki mogą być karmione dużymi świerszczami, karaczanami, szarańczami, a okazjonalnie nawet oseskami mysimi. Młodym osobnikom należy podawać mniejsze owady. Ważne jest, aby nie przekarmiać pająka, co może prowadzić do problemów zdrowotnych i skrócenia życia. Zalecane jest karmienie 1-2 razy w tygodniu dla dorosłych.
Długość Życia
Samice Lasiodora parahybana mogą żyć w odpowiednich warunkach hodowlanych 15 do 20 lat, co czyni je długoterminowymi towarzyszami. Samce mają znacznie krótszą żywotność, zazwyczaj wynoszącą od 3 do 5 lat, często ginąc niedługo po osiągnięciu dojrzałości płciowej i kopulacji.
Wymagania Hodowlane
Terrarium: Dorosły osobnik wymaga przestronnego terrarium o wymiarach co najmniej 30x30x30 cm, z dobrą wentylacją.
Podłoże: Na dnie terrarium należy umieścić warstwę podłoża o głębokości około 10-15 cm, np. torfu kokosowego lub mieszanki torfu z wermikulitem, która dobrze utrzymuje wilgoć.
Temperatura: Idealna temperatura wynosi od 22 do 26°C.
Wilgotność: Zalecana wilgotność to 70-80%. Można ją utrzymać poprzez zraszanie części podłoża i zapewnienie stałego dostępu do naczynia z wodą.
Kryjówka: Należy zapewnić stałą kryjówkę (np. kawałek kory, pół kokosa), która zapewni pająkowi poczucie bezpieczeństwa.
Woda: Płytka miseczka z wodą powinna być zawsze dostępna.
Odpowiedni dla Hobbiarzy
Lasiodora parahybana jest doskonałym wyborem dla średniozaawansowanych hodowców oraz ambitnych początkujących. Jej rozmiar, imponujący wygląd i zazwyczaj spokojne usposobienie sprawiają, że jest to gatunek fascynujący do obserwacji. Należy jednak pamiętać o obecności włosków parzących i zachować ostrożność podczas manipulacji. Jest to gatunek o łatwych do spełnienia wymaganiach i rzadko stwarza problemy w hodowli.
Dlaczego Warto Wybrać Ten Gatunek?
Wybierając Lasiodorę parahybana, zyskujesz nie tylko imponującego ptasznika o majestatycznym wyglądzie, ale także zwierzę o przewidywalnym charakterze i długiej żywotności. Jej zdolność adaptacji i stosunkowo prosta pielęgnacja sprawiają, że jest to satysfakcjonujący dodatek do każdej kolekcji. Jeśli szukasz dużego, efektownego i stosunkowo łatwego w utrzymaniu ptasznika, Ptasznik Olbrzymi Łososiowy to strzał w dziesiątkę!
Rzadkość i Intensywny Kolor – Wyjątkowy Ptasznik z Meksyku
Brachypelma klaasi, pochodząca z ograniczonych, suchych obszarów zachodniego Meksyku, to jeden z rzadziej spotykanych i wysoce cenionych gatunków w rodzaju Brachypelma. Znana jako Ptasznik Meksykański Pomarańczowy, wyróżnia się jaskrawymi, pomarańczowymi odnóżami i ciemnym ciałem, co czyni go niezwykle efektownym dodatkiem do każdej kolekcji. Jest to gatunek, który docenią zarówno doświadczeni, jak i początkujący hodowcy poszukujący unikalnego i pięknego ptasznika.
Naturalne Środowisko i Pochodzenie Geograficzne
B. klaasi występuje endemicznie w suchych lasach i terenach krzaczastych meksykańskiego stanu Colima. Podobnie jak inne ptaszniki naziemne z tego regionu, prowadzi naziemny tryb życia, kopiąc rozległe systemy nor lub zajmując istniejące schronienia. Adaptuje się do zmiennych warunków klimatycznych, w tym do wyraźnych pór suchych i deszczowych.
Morfologia i Rozmiar
Dorosłe osobniki Brachypelma klaasi osiągają rozpiętość odnóży do około 13-15 cm (5-6 cali). Ich ciało jest ciemnobrązowe lub czarne, z wyjątkiem odnóży, które są ozdobione intensywnymi, jaskrawymi pomarańczowymi włoskami. Ten żywy kolor jest szczególnie widoczny na segmentach udowych i piszczelowych, co nadaje pająkowi bardzo wyrazisty i atrakcyjny wygląd. Młode pająki są początkowo mniej intensywnie ubarwione, ale z każdym linieniem ich kolory stają się bardziej nasycone.
Zachowanie i Charakter
B. klaasi to gatunek o generalnie spokojnym i uległym temperamencie, typowym dla rodzaju Brachypelma. Jest to pająk, który rzadko przejawia agresję, preferując ucieczkę lub wyczesywanie włosków parzących z odwłoka w sytuacji zagrożenia. Włoski te, choć powodują podrażnienia i świąd, nie są niebezpieczne dla ludzi. Ukąszenia są bardzo rzadkie, a ich jad jest łagodny, porównywalny do użądlenia pszczoły.
Zwyczaje Żywieniowe
W naturze dieta B. klaasi obejmuje głównie owady i inne małe bezkręgowce. W hodowli domowej należy podawać im żywe owady karmowe, takie jak świerszcze, karaczany lub szarańcze. Wielkość pokarmu należy dostosować do rozmiaru pająka. Karmienie raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie jest zazwyczaj wystarczające dla dorosłych. Ważne jest, aby nie pozostawiać niezjedzonego pokarmu w terrarium przez dłuższy czas.
Długość Życia
Samice Brachypelma klaasi są długowieczne i mogą żyć od 20 do 25 lat w odpowiednich warunkach hodowlanych. Samce mają znacznie krótszą żywotność, zazwyczaj 4 do 6 lat.
Wymagania Hodowlane
Terrarium: Dla dorosłego pająka odpowiednie będzie terrarium o wymiarach około 30x20x20 cm.
Podłoże: Należy zapewnić co najmniej 10-15 cm głębokości suchego podłoża (np. torfu kokosowego), z lekko wilgotnym fragmentem dla utrzymania optymalnej wilgotności.
Temperatura: Optymalna temperatura to 24-28°C.
Wilgotność: Utrzymuj umiarkowaną wilgotność na poziomie 60-70%. Kluczowa jest dobra wentylacja, aby zapobiec rozwojowi pleśni.
Kryjówka: Zapewnij pająkowi solidną kryjówkę (np. kawałek kory, pół kokosa), gdzie będzie mógł się schować.
Woda: Płytka miseczka z wodą jest niezbędna i powinna być regularnie uzupełniana.
Odpowiedni dla Hobbiarzy
Brachypelma klaasi jest doskonałym wyborem dla początkujących i średniozaawansowanych hodowców, którzy szukają gatunku o wyjątkowej urodzie i spokojnym charakterze. Jego stosunkowo łatwa pielęgnacja i odporność czynią go satysfakcjonującym dodatkiem do kolekcji, a jego rzadkość dodaje mu prestiżu. Należy jednak pamiętać o włoskach parzących.
Dlaczego Warto Wybrać Ten Gatunek?
Jeśli poszukujesz ptasznika, który wyróżni się w Twojej kolekcji dzięki swoim unikalnym, intensywnym pomarańczowym odnóżom i jednocześnie będzie zwierzęciem o łagodnym usposobieniu i długiej żywotności, Ptasznik Meksykański Pomarańczowy jest idealnym wyborem. To rzadki i cenny gatunek, który zapewni wiele lat fascynujących obserwacji.
 {
            Alpine.store('xUpdateVariantQuanity').updateQuantity('template--25928700690809__product-grid', '/products/brachypelma-klaasi-meksykanski-ptasznik-rozowy');
          });">
          
        
      
    
    
      
    
    
      
    
    
      
        Żywe Kolory i Urok Meksykańskich Lasów – Klasyka Hodowli Naziemnych
Brachypelma emilia, pochodząca z suchych regionów zachodniego Meksyku, to kolejny ceniony gatunek w rodzaju Brachypelma, znany ze swojego urokliwego ubarwienia. Powszechnie nazywany Ptasznik Meksykański Czerwony lub Ptasznik Meksykański Czerwono-Czarny, wyróżnia się połączeniem czarnego ciała z czerwonymi akcentami na odnóżach oraz charakterystycznym, pomarańczowo-czerwonym karapakiem. Jest to gatunek o spokojnym usposobieniu, doskonały zarówno dla początkujących, jak i średniozaawansowanych hodowców.
Naturalne Środowisko i Pochodzenie Geograficzne
B. emilia zamieszkuje suche lasy liściaste i obszary krzaczaste w meksykańskich stanach Nayarit i Jalisco. W swoim naturalnym środowisku prowadzi naziemny tryb życia, kopiąc rozbudowane nory pod skałami, korzeniami drzew lub w gęstym poszyciu, co zapewnia jej schronienie przed drapieżnikami i fluktuacjami temperatury.
Morfologia i Rozmiar
Dorosłe osobniki Brachypelma emilia osiągają rozpiętość odnóży w granicach 12-14 cm (5-5.5 cala). Ich ciało jest aksamitnie czarne, ale to karapaks nadaje im wyjątkowy charakter – jest on jaskrawo pomarańczowo-czerwony, często z czarnym trójkątnym wzorem u nasady. Na odnóżach, zwłaszcza na segmentach udowych i rzepkach, widoczne są wyraźne, czerwono-pomarańczowe pasy lub plamy, które pięknie kontrastują z ciemnym resztą ciała. Młode osobniki posiadają podobne wzory, które stają się bardziej wyraziste w miarę dorastania.
Zachowanie i Charakter
B. emilia to gatunek o bardzo spokojnym i uległym temperamencie, typowym dla większości Brachypelma. Jest to pająk, który rzadko wykazuje agresję, preferując ucieczkę lub wyczesywanie włosków parzących z odwłoka w sytuacji zagrożenia. Włoski te mogą powodować podrażnienia i świąd na skórze człowieka, dlatego zaleca się ostrożność. Ukąszenia są niezwykle rzadkie, a ich jad jest łagodny i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia.
Zwyczaje Żywieniowe
W naturze dieta B. emilia składa się głównie z owadów i innych małych bezkręgowców. W hodowli domowej należy podawać im odpowiednie owady karmowe, takie jak świerszcze, karaczany (np. tureckie, argentyńskie) lub szarańcze. Wielkość pokarmu należy dostosować do rozmiaru pająka. Dorosłe osobniki można karmić raz na tydzień lub raz na dwa tygodnie.
Długość Życia
Samice Brachypelma emilia są długowieczne i w optymalnych warunkach hodowlanych mogą żyć od 20 do 25 lat. Samce żyją znacznie krócej, zazwyczaj 4 do 6 lat. Długa żywotność samic sprawia, że są to zwierzęta na wiele lat obserwacji.
Wymagania Hodowlane
Terrarium: Dla dorosłego osobnika wystarczy terrarium o wymiarach około 30x20x20 cm. Ważne jest zapewnienie odpowiedniej przestrzeni i dobrej wentylacji.
Podłoże: Na dnie terrarium należy umieścić warstwę podłoża o głębokości około 10-15 cm (np. torfu kokosowego), która pozwoli pająkowi na kopanie. Podłoże powinno być suche, z lekko wilgotnym fragmentem.
Temperatura: Optymalna temperatura w hodowli wynosi 24-28°C.
Wilgotność: Utrzymuj umiarkowaną wilgotność na poziomie 60-70%. Ważne jest, aby unikać stagnacji powietrza i zapewnić dobrą wentylację.
Kryjówka: Koniecznie zapewnij pająkowi stabilną kryjówkę (np. kawałek kory, ceramiczna grota), gdzie będzie mógł się schronić i czuć bezpiecznie.
Woda: Płytka miseczka z wodą powinna być zawsze dostępna i regularnie uzupełniana.
Odpowiedni dla Hobbiarzy
Brachypelma emilia jest doskonałym wyborem dla początkujących i średniozaawansowanych hodowców. Jej urokliwe ubarwienie, łagodny charakter i stosunkowo łatwe do spełnienia wymagania hodowlane sprawiają, że jest to jeden z najprzyjemniejszych gatunków do obserwacji i opieki. Mimo że wyczesuje włoski parzące, robi to rzadko i tylko w sytuacji silnego stresu.
Dlaczego Warto Wybrać Ten Gatunek?
Jeśli poszukujesz ptasznika o unikalnym, rzucającym się w oczy ubarwieniu i łagodnym temperamencie, który doskonale sprawdzi się w Twojej kolekcji, Ptasznik Meksykański Czerwony to idealny wybór. Jego długowieczność i estetyka sprawiają, że będzie prawdziwą ozdobą przez wiele lat.
Klasyka Hobbiu: Żywe Barwy i Spokojne Usposobienie
Brachypelma hamorii, pochodzący z suchych i półsuchych regionów wybrzeża Pacyfiku w Meksyku, to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i uwielbianych gatunków w świecie hodowli ptaszników. Powszechnie znany jako Ptasznik Czerwonokolanowy Meksykański, ten gatunek słynie ze swojego jaskrawego ubarwienia, łagodnego usposobienia i długowieczności, co czyni go klasycznym wyborem dla początkujących hodowców.
Naturalne Środowisko i Pochodzenie Geograficzne
B. hamorii występuje w tropikalnych suchych lasach i obszarach krzaczastych meksykańskich stanów Guerrero i Michoacán. W swoim naturalnym środowisku kopie nory pod zwalonymi pniami, kamieniami lub w gęstym poszyciu, gdzie szuka schronienia przed drapieżnikami i skrajnymi temperaturami. Preferuje stabilne warunki wilgotności, nawet w porze suchej.
Morfologia i Rozmiar
Dorosłe osobniki Brachypelma hamorii osiągają rozpiętość odnóży w granicach 13-15 cm (5-6 cali). Ich ciało jest intensywnie czarne, pięknie kontrastujące z charakterystycznymi, jaskrawymi pomarańczowo-czerwonymi "kolanami" (stawami) na odnóżach. Odwłok i odnóża pokryte są jaśniejszymi włoskami, które dopełniają ich unikalny wygląd. Młode osobniki są początkowo bledsze i nabierają pełnego, intensywnego ubarwienia w miarę dorastania.
Zachowanie i Charakter
B. hamorii jest uważany za jeden z najłagodniejszych i najbardziej spokojnych ptaszników. Rzadko wykazuje agresję i zazwyczaj nie reaguje paniką na obecność hodowcy. Podobnie jak inne ptaszniki Nowego Świata, w obronie własnej może wyczesywać włoski parzące z odwłoka. Włoski te, choć nie są niebezpieczne, mogą powodować swędzenie i podrażnienie skóry, dlatego zaleca się ostrożność. Ukąszenia są niezwykle rzadkie i dla ludzi nie niosą poważnych konsekwencji zdrowotnych, ale mogą być bolesne.
Zwyczaje Żywieniowe
W naturze polują na owady, inne pająki i małe bezkręgowce. W hodowli domowej ich dieta powinna opierać się na żywych owadach karmowych, takich jak świerszcze, karaczany (np. tureckie, argentyńskie) i szarańcze. Młodszym osobnikom podaje się odpowiednio mniejsze porcje. Karmienie raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie jest zazwyczaj wystarczające dla dorosłych.
Długość Życia
Samice Brachypelma hamorii są niezwykle długowieczne i w optymalnych warunkach mogą żyć od 20 do 30 lat, co czyni je zwierzętami na całe życie. Samce żyją znacznie krócej, zazwyczaj 4 do 6 lat. Długa żywotność samic to jeden z głównych atutów tego gatunku dla hodowców.
Wymagania Hodowlane
Terrarium: Dla dorosłego osobnika wystarczy terrarium o wymiarach około 30x20x20 cm. Kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej przestrzeni do ruchu i możliwości ukrycia się.
Podłoże: Warstwa podłoża o głębokości 10-15 cm, np. torfu kokosowego, która pozwala na kopanie, ale nie jest zbyt mokra.
Temperatura: Optymalna temperatura w hodowli wynosi 24-28°C.
Wilgotność: Utrzymuj umiarkowaną wilgotność na poziomie 60-70%. Część podłoża może być lekko wilgotna, ale unikaj przelania. Okazjonalne zraszanie jest wystarczające.
Kryjówka: Koniecznie zapewnij pająkowi stabilną kryjówkę (np. kawałek kory, ceramiczna doniczka), gdzie będzie mógł się czuć bezpiecznie.
Woda: Płytka miseczka z wodą powinna być zawsze dostępna.
Odpowiedni dla Hobbiarzy
Brachypelma hamorii jest powszechnie uznawany za jeden z najlepszych gatunków dla początkujących hodowców. Jego łagodne usposobienie, łatwość w utrzymaniu, długa żywotność i efektowny wygląd sprawiają, że jest to idealny wybór dla każdego, kto chce rozpocząć swoją przygodę z tarantulami. Mimo że wyczesuje włoski parzące, robi to rzadko i zazwyczaj tylko w sytuacji silnego stresu.
Dlaczego Warto Wybrać Ten Gatunek?
Jeśli szukasz spokojnego, pięknego i łatwego w utrzymaniu ptasznika, który będzie z Tobą przez wiele lat, Ptasznik Czerwonokolanowy Meksykański jest doskonałym wyborem. Jego kultowy wygląd i przyjazny charakter sprawiają, że jest to nie tylko zwierzę, ale prawdziwa ozdoba każdej kolekcji.
Rzadki Skarb z Meksyku: Wyjątkowe Złote Pasy i Spokojne Usposobienie
Brachypelma auratum, endemiczny gatunek pochodzący z meksykańskiego stanu Guerrero, to prawdziwy rarytas w świecie hodowli ptaszników. Znany jako Ptasznik Złotopaskowy Meksykański lub Ptasznik Złoty Pasek, wyróżnia się unikalnym, jaskrawym wzorem złotych pasów na odnóżach, co czyni go jednym z najbardziej pożądanych i estetycznych przedstawicieli rodzaju Brachypelma. Jest to gatunek idealny dla hodowców poszukujących czegoś wyjątkowego i o urokliwym usposobieniu.
Naturalne Środowisko i Pochodzenie Geograficzne
B. auratum zamieszkuje suche lasy tropikalne i tereny krzaczaste w ograniczonym regionie zachodniego Meksyku. Podobnie jak inne ptaszniki naziemne, kopie rozbudowane nory lub adaptuje istniejące schronienia pod skałami i korzeniami drzew. Jego naturalne siedlisko charakteryzuje się zmiennym klimatem z wyraźnymi porami suchymi i deszczowymi.
Morfologia i Rozmiar
Dorosłe osobniki Brachypelma auratum osiągają rozpiętość odnóży do około 13-15 cm (5-6 cali). Ich ciało jest ciemnobrązowe lub czarne, z wyjątkiem odnóży, które są ozdobione niezwykłymi, jaskrawymi, złotymi lub pomarańczowymi pasami na segmentach piszczeli i śródstopia. Ten unikalny wzór nadaje im wyjątkowo elegancki i rzucający się w oczy wygląd. Młode pająki są początkowo mniej intensywnie ubarwione, ale z każdym linieniem ich kolory stają się bardziej wyraziste.
Zachowanie i Charakter
B. auratum to gatunek o generalnie spokojnym i uległym temperamencie, typowym dla rodzaju Brachypelma. Rzadko przejawia agresję, preferując ucieczkę lub wyczesywanie włosków parzących z odwłoka w sytuacji zagrożenia. Włoski te, choć powodują podrażnienia i świąd, nie są niebezpieczne dla ludzi. Ukąszenia są bardzo rzadkie i ich jad jest łagodny, porównywalny do użądlenia pszczoły.
Zwyczaje Żywieniowe
W naturze ich dieta składa się z owadów i innych małych bezkręgowców. W hodowli domowej należy podawać im żywe owady karmowe, takie jak świerszcze, karaczany lub szarańcze. Wielkość pokarmu należy dostosować do rozmiaru pająka. Karmienie raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie jest zazwyczaj wystarczające dla dorosłych. Ważne jest, aby nie pozostawiać niezjedzonego pokarmu w terrarium przez dłuższy czas.
Długość Życia
Samice Brachypelma auratum są znane z długowieczności, żyjąc od 20 do 25 lat w odpowiednich warunkach hodowlanych. Samce mają znacznie krótszą żywotność, zazwyczaj 4 do 6 lat.
Wymagania Hodowlane
Terrarium: Dla dorosłego pająka odpowiednie będzie terrarium o wymiarach około 30x20x20 cm.
Podłoże: Należy zapewnić co najmniej 10-15 cm głębokości suchego podłoża (np. torfu kokosowego), z lekko wilgotnym fragmentem dla utrzymania optymalnej wilgotności.
Temperatura: Optymalna temperatura to 24-28°C.
Wilgotność: Utrzymuj umiarkowaną wilgotność na poziomie 60-70%. Kluczowa jest dobra wentylacja, aby zapobiec rozwojowi pleśni.
Kryjówka: Zapewnij pająkowi solidną kryjówkę (np. kawałek kory, pół kokosa), gdzie będzie mógł się schować.
Woda: Płytka miseczka z wodą jest niezbędna i powinna być regularnie uzupełniana.
Odpowiedni dla Hobbiarzy
Brachypelma auratum jest doskonałym wyborem dla początkujących i średniozaawansowanych hodowców, którzy szukają gatunku o wyjątkowej urodzie i spokojnym charakterze. Jego łatwa pielęgnacja i odporność czynią go satysfakcjonującym dodatkiem do kolekcji, a jego rzadkość dodaje mu prestiżu. Należy jednak pamiętać o włoskach parzących.
Dlaczego Warto Wybrać Ten Gatunek?
Jeśli poszukujesz ptasznika, który wyróżni się w Twojej kolekcji dzięki swoim unikalnym, złotym pasom i jednocześnie będzie zwierzęciem o łagodnym usposobieniu i długiej żywotności, Ptasznik Złotopaskowy Meksykański jest idealnym wyborem. To prawdziwy skarb, który zapewni wiele lat fascynujących obserwacji.
 {
            Alpine.store('xUpdateVariantQuanity').updateQuantity('template--25928700690809__product-grid', '/products/brachypelma-auratum-meksykanski-ptasznik-ognisty');
          });">
          
        
      
    
    
      
    
    
      
    
    
      
        
Rodzaj: Acanthoscurria
Pochodzenie: Dorzecze Amazonki w północnej Brazylii.
Siedlisko: Tropikalne lasy deszczowe i wilgotne lasy. Jest to gatunek naziemny, który ma tendencję do kopania nor, choć w niewoli nie zawsze buduje gniazda.
Odżywianie: W naturze żywią się owadami, świerszczami, karaluchami, mącznikami, a czasem małymi jaszczurkami lub gryzoniami. W niewoli powinny być karmione żywymi owadami odpowiedniej wielkości. Młode osobniki należy karmić co tydzień, a dorosłe co 2-3 tygodnie.
Charakterystyka:
• Rozmiar: Duży gatunek ptasznika. Rozpiętość nóg wynosi około 18-22 cm (7-8,5 cala).
• Długość życia: Samice mogą żyć 15-20 lat lub dłużej, samce 3-4 lata.
• Wygląd: Ma ciemnobrązowe lub czarne ciało z wyraźnymi, błyszczącymi białymi paskami na nogach. Karapaks może być szarawy, a odwłok pokryty pomarańczowo-czerwonymi włoskami. Jest to szybko rosnący i efektowny gatunek.
• Temperament: Zazwyczaj odważny i żarłoczny. Mogą być dość aktywne podczas karmienia. W przypadku zagrożenia mogą wyczesywać włoski parzące, ale rzadko gryzą. Ich jad nie jest medycznie istotny, ale ukąszenia mogą być bolesne.
• Pielęgnacja: Jako gatunek naziemny wymaga głębokiego podłoża (10-15 cm). Podłoże powinno być lekko wilgotne, ale nie mokre. Należy zapewnić odpowiednią wentylację i miskę z wodą. Temperatura powinna wynosić 24-29°C (75-85°F), a wilgotność 60-80%.
Acanthoscurria Geniculata, Brazylijski Ptasznik Białokolanowy, Brazilian White Knee Tarantula, pielęgnacja ptasznika, cechy ptasznika, siedlisko ptasznika, odżywianie ptasznika, duży ptasznik, ptasznik naziemny, ptasznik brazylijski.
Pokazywanie 14/14
